Үе үеийн хүүхдүүд өөр өрийн гэсэн тоглоомтой л байж өсдөг. Дээхэн үеийнхэн болохоор чулуугаар л гэр бараа, морь тэмээ хийж байсан бол дараа үеийнхэн нь бас ч гэж, үйлдвэрийн тоглоомын бараа харсан байх. Гэхдээ л үе үеийн хөвгүүдийн тоглоом охидынхоос өөр. Тэд үйлдвэрийнх байг гэхэд мод, төмрөөр урласан гар хийцийн буу, сэлмээр тоглох нь элбэг. 
Харин чавх барилгүй өссөн эр хүн байдаг юм уу. Өнөөгийн багачууд л барьж үзээгүй байх. Чавх ч дотроо олон янз. Чулуу, чавганы яс сэлтээр харвах чавх байхад зөвхөн цайр юмуу төмөр махилгасан сумаар харвах зориулалттай нь бий. 
Чулуу, яс зэргээр харвах чавхыг ихэвчлэн хамгийн уян хаймраар хийх бол махийлгасан төмрөөр харвах чавхыг бидний үсний хэмээн нэрийддэг нарийн резинээр хийнэ. Ер үе үеийнхэн чавхыг хэрдээ л улам боловсронгуй болгож ирсэн. Бас сайн, сайхан чавхаар наймаалцана. 
Арай том ахлах ангийн хүүхдүүд гар хийцийн буу үйлдвэрлэдэг байлаа. Зарим нь бүр жинхэнэ сумаар буудахаар ч хийж байсан. Энэ бүхэн эцэг эх томцуулын зүгээс байнга л шүүмжлэл хүлээж байсан ч үе үеийнхэн хэрэглэж, тоглосоор ирсэн. Гудамжны чийдэн, айлын цонх тэсгээхгүйн зэрэгцээ зарим үед нэгнийхээ нүүр нүдийг онож бэртээх нь ч бий болохоор аргагүй.
Бас хлорын шохой, шүдэнзний дариар “тэсрэх бодис” үйлдэрлэж ч байсан.
Бага насаа дурсаад тоглож өссөн тоглоомуудаа нэг хар даа.Тосон бал ч бас зүггүйтэх нэгэн зэвсэг байлаа. Цаас зажлаад хичээл дээр нэгийгээ балныхаа гэрээр үлээн онож байгаагүй хөвгүүн ер байгаа болов уу. 
